De heilige Willibrordus is de patroonheilige van de Nederlands kerkprovincie, en daarom is 7 november een hoogfeest. Deze monnik werd in het Engelse Northumbria geboren rond 658 en overleed 7 november 739 te Echternach (Luxemburg). Via Ierland kwam hij als missionaris in de Lage Landen terecht. Door samenwerking met Frankische heersers en een mandaat van paus Sergius I was hij in staat diverse kerken en abdijen te stichten. Hij geldt als de eerste aartsbisschop van Friesland.
De meeste heiligenfeesten staan los van bijbelse gebeurtenissen. En de historische contexten van die feesten brengen de geloofsinhoud op telkens andere wijze naar het nu. De antifonen rond de psalmen vertellen kort en bondig Willibrordus’ levensverhaal vanaf zijn missionering. De antifoon bij het Magnificat van de Eerste Vespers is een gebed gericht aan de heilige Willibrordus om de huidige kudde te hoeden en te leiden tot Christus. Hierin wordt hij aangesproken op zijn herderlijke kwaliteiten en het feit dat hij diverse bronnen heeft geslagen. In de Tweede Vespers is de Magnificatantifoon ook een gebed gericht aan Willibrordus, maar dan wordt gebeden om de kudde te hoeden voor schipbreuk op de woelige zee van onze tijd.